“Edukacja domowa to forma kształcenia, w której odpowiedzialność za proces nauczania dziecka zamiast szkoły biorą na siebie rodzice lub opiekunowie prawni. Tworząc program i wybierając metody nauczania swoich dzieci, organizują ich edukację w sposób zindywidualizowany – adekwatnie do wieku, potrzeb, predyspozycji i zainteresowań, przy zachowaniu zgodności z wymaganym na danym poziomie kształcenia zakresem wiedzy.
? “Takie rozwiązanie pozwala na pełne wykorzystanie potencjału dziecka już od pierwszych lat jego ścieżki edukacyjnej, jak i optymalizację najskuteczniejszych metod pedagogicznych. Dzieci korzystające z trybu nauczania domowego są zapisane do stacjonarnej szkoły, w której formalnie są uczniami, jednak nie mają obowiązku uczestnictwa w tradycyjnych lekcjach. Zamiast nich biorą udział w zajęciach pozaszkolnych, natomiast jakość oraz cele tych zajęć określają wspólnie z rodzicami bądź opiekunami, którzy – wbrew pozorom – nie muszą posiadać wykształcenia pedagogicznego. Domowe nauczanie w Polsce reguluje ustawa, pozwalająca na naukę dziecka w domu za zgodą dyrektora szkoły, do której jest ono zapisane. Dziecko nie traci więc całkowicie więzi ze szkołą – po każdym roku nauki musi zdać egzaminy klasyfikacyjne, weryfikujące wiedzę nabytą podczas nauczania w domu.”
Edukacja domowa w Polsce – idea, która jednoczy
https://rynekinwestycji.pl/edukacja-domowa-w-polsce-idea-ktora-jednoczy/
